Życie po śmierci
Pół wieku po śmierci Bach jest już niemal całkowicie zapomniany, mimo iż jego muzykę studiują m.in. Haydn i Mozart. Dopiero w 1802 r. Forkel publikuje pierwszą biografię lipskiego Kantora. Jego utworami interesują się Beethoven (Nicht Bach, Meer sollte er heissen! nie potokiem, lecz morzem zwać się powinien!) i Goethe.
1829: Dwudziestoletni Felix Mendelssohn dyryguje wykonaniem Pasji Mateuszowej w Operze Berlińskiej. Początek renesansu Bacha, a zarazem dominacji wykonań w duch romantycznym i postromantycznym, symfonicznych, monumentalnych i ciężkich, z tłumnymi chórami i orkiestrami. Tak grają jeszcze sto lat później dyrygenci: Stokowski, Klemper, Furtwangler, Karajan.
1850: Powstaje Towarzystwo Bachowskie; wśród założycieli jest Robert Schumann. Przez następne pół wieku (rocznik XLVI dopiero w r. 1900) odnajdywane dzieła Bacha ukazują się drukiem.
1950: Wolfgang Schmieder wydaje katalog dzieł wszystkich Bacha (Bach Werke Verzeichnis - BWV).